مقام معظم رهبری به من فرمودند: من در زمان جنگ، همیشه با لباس نظامی در جبههها حاضر میشدم، اما تردید داشتم که آیا مصلحت در همین است که من لباس پیغمبرصلی الله علیه وآله را کنار بگذارم و این لباس تنگ نظامی را بپوشم یابا همان لباس روحانی به جبهه بیایم؟
ایشان هنگام مراجعت به تهران، لباس روحانیت را روی همان اونیفرم نظامی میپوشیدند و پس از تقدیر گزارش به حضرت امام قدس سره به نماز جمعه میآمدند و نماز وحدت آفرین جمعه را میخواندند.
ایشان در ادامه فرمودند: روزی که برای دادن گزارش از جبهه، به جماران رفتم، امام قدس سره پشت پنجره ایستاده بودند. من مشغول باز کردن پند پوتینها و این کار مدتی طول کشید.
حضرت امام قدس سره ایستاده بودند و با لبخندی، خیره خیره مرا نگاه میکردند. پس از آن که وارد اتاق شدم، دست امام را بوسیدم. معظم له دستی به پشت من زدند و فرمودند: زمانی پوشیدن لباس سربازی در عرف ما، خلاف مروت بود؛ ولی الان میبینم چه برازنده شماست!
آیةاللَّه خامنهای فرمودند: با این کلام دل ربای امام، تردید از دلم بیرون رفت و از آن روز به بعد، همیشه از پوشیدن لباس نظامی لذت میبردم.!
حجةالاسلام و المسلمین ذوالنور
. پرتوی از خورشید، ص 139.