مگر «ريا» و «رياست» مي گذارد مراه القلوب مصفا شود؟ در دعاي قرآني مي خوانيم: «و اجعلنا للمتقين اماما» اگر پيشواي متقين نيستيم متين را به پيشوايي بپذيريم. مقتداي پاكان شدن پيش كش به پاكان اقتدا كنيم... تا كسي به قطع علايق نپردازد به «امامت خلايق» نرسد و تا دل، نسوزد ديده نگريد. آيا باور مي كنيد كه عوامل معنوي از كار افتاده است؟! عصيان و گناه، پرتگاه دل ماست مسدود به روي عقل، راه دل ماست خشكيدن اشك گرم، از چشمه چشم گوياي سقوط پايگاه دل ماست... راستي زمان ما با روزگار خلافت حضرت علي«ع» چه فرقي كرده است؟اين العيون الباكيه؟... اين الدموع الغزيره؟ گويا ندبه اي ديگري لازم است در فراق آن معنويت ها و براي غيبت در متن حضور شهدا به قول نيك ياوري آنان كه پاك رفتند و كار خدايي كردن تا ما بمانيم و ...
